Marian Danysz był fizykiem eksperymentatorem, zajmował się fizyką jądra atomowego oraz fizyką cząstek elementarnych, którą zainicjował na Hożej w 1952 r. Światową sławę przyniosło mu odkrycie w 1952 r. (wraz z Jerzym Pniewskim) pierwszego hiperjądra i stanów izomerycznych hiperjąder (1962) oraz udział w odkryciu pierwszego podwójnego hiperjądra. Był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego (od 1954 r.) i członkiem Polskiej Akademii Nauk (od 1961 r.). Odgrywał ważną rolę w rozwijaniu międzynarodowej współpracy fizyków pełniąc funkcję wicedyrektora ZIBJ w Dubnej (1956-1959) i wiceprezesa IUPAP (1963-1969).