Czesław Białobrzeski (ur. 31 sierpnia 1878 w Powszechoniach koło Jarosławla, Rosja, zm. 12 października 1953 w Warszawie), polski fizyk teoretyk i astronom. Był profesorem na uniwersytetach w Kijowie, Krakowie i Warszawie oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności (od 1921), Polskiej Akademii Nauk (od 1952), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1922), Akademii Nauk Technicznych (od 1923). W latach 1934-1938 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Jest autorem około 100 prac na temat termodynamiki, teorii względności, teorii kwantów, teorii budowy i ewolucji gwiazd, spektrografii, astrofizyki oraz filozofii fizyki. Zwrócił uwagę na rolę promieniowania w problemie stabilności gwiazd.