Charles Augustin de Coulomb (wym. szarl kulą) (ur. 14 czerwca 1736 w Angouleme - zm. 23 sierpnia 1806 w Paryżu), francuski fizyk - od którego nazwiska pochodzi prawo Coulomba i jednostka ładunku elektrycznego - kulomb. Syn Henry'ego i Catherine Bajet. Ukończył gimnazjum klasyczne Mazarina w Paryżu. W lutym 1760 zdał egzaminy wstępne i został przyjęty do Szkoły Inżynierii (École du Génie). Po jej ukończeniu w listopadzie 1761, został mianowany na stopień porucznika wojsk inżynieryjnych. Najpierw skierowano go do garnizonu Brest, a później na wyspę Martynikę w Indiach Zachodnich. Tam w latach 1763-1772 kierował budową Fortu Burbon. Po powrocie do Francji otrzymał stopień kapitana i pełnił służbę w Bouchain. Od 1773 całkowicie poświęcił się pracom badawczym dotyczącym magnetyzmu, teorii maszyn prostych i elektrostatyki. Od 1781 członek francuskiej Akademii Nauk. W 1785 na podstawie wielu precyzyjnych eksperymentów, przeprowadzonych za pomocą wagi skręceń sformułował prawo nazwane od jego nazwiska prawem Coulomba, będące podstawowym prawem elektrostatyki. Później rozwinął teorię elektryzowania powierzchniowego przewodników. W 1786 odkrył zjawisko ekranowania elektrycznego, a w 1789 wprowadził pojęcie momentu magnetycznego. W 1802 poślubił Louise Françoise LeProust Desormeaux - matkę jego dwóch synów (pierwszy urodził się 26 lutego 1790, a drugi - 30 lipca 1797).
Anegdoty i ciekawostki z życia
Podziwiać należy subtelne badania i zamiłowanie do tak precyzyjnych pomiarów u człowieka, którego życie bynajmniej nie było usłane różami. Nie uniknął on w swoim życiu wielkich przykrości. Za wydanie nieprzychylnej, lecz słusznej opinii technicznej, został skazany na więzienie. Po wybuchu rewolucji, wiedząc na co się zanosi, wyrzekł się wszelkich tytułów i zaszczytów i odsunął się od życia publicznego, kryjąc się w swej małej posiadłości w Blois. Dopiero za czasów Napoleona powrócił do dawnej pracy.
Prawo Coulomba...
głosi, że siła wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych ładunków i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między ich środkami. Jest to podstawowe prawo elektrostatyki. Prawo to można przedstawić za pomocą wzoru:
w którym:
* F - siła wzajemnego oddziaływania dwóch punktowych ładunków elektrycznych,
* q1 , q2 - punktowe ładunki elektryczne,
* r - odległość między ładunkami,
* k - współczynnik proporcjonalności:
przy czym:
gdzie:
* ε - przenikalność elektryczna ośrodka,
* εr - przenikalność elektryczna względna ośrodka (stała dielektryczna),
* ε0 - przenikalność elektryczna próżni.
Jednostka ładunku elektrycznego, także nazwana na cześć Kulomba (Charles Coulomba), jest równa połączonym ładunkom 6,24 x 1018 protonów (lub elektronów). Z prawa tego wynika między innymi, że:
* Im większy ładunek będą posiadały przedmioty, tym między nimi będzie większa siła; także im większa odległość będzie między przedmiotami, tym mniejsza siła będzie między nimi. Prawo to opublikował w 1785 Charles Augustin de Coulomb.
Istnieje też Prawo Coulomba dla magnesów, również sformułowane w roku 1785. Głosi ono, że siła wzajemnego oddziaływania dwóch biegunów magnetycznych jest wprost proporcjonalna do iloczynu ich ilości magnetyzmu i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi. Jest to podstawowe prawo magnetyzmu. Prawo to można przedstawić za pomocą wzoru:
w którym:
* F - siła wzajemnego oddziaływania dwóch biegunów magnetycznych,
* m1 , m2 - ilości magnetyzmu , inaczej masy (albo ładunki) magnetyczne [ Wb = V·s ]
* r - oddalenie między ładunkami,
* k - współczynnik proporcjonalności:
przy czym:
gdzie:
# μ - przenikalność magnetyczna ośrodka,
# μr - przenikalność magnetyczna względna ośrodka ,
#
- przenikalność magnetyczna próżni
Drugie prawo nie jest zupełnie analogiczne do pierwszego, gdyż nie są znane samodzielne bieguny magnetyczne tzw. monopole magnetyczne - każdy magnes ma zawsze 2 bieguny, jest dipolem.
